Ιστορικό χιονοδρομίας Ε.Ο.Σ. Χαλκίδας

 

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ (χιονοδρομία Ε.Ο.Σ. Χαλκίδας) :

Δεκαετία ’30

 

 

Περί τα τέλη της δεκαετίας του ’30 εμφανίζονται οι πρώτοι Χαλκιδαίοι χιονοδρόμοι στα Ευβοϊκά βουνά, οι οποίοι κατασκευάζουν έξι ζεύγη χειροποίητα (!) σκι, από φουρνιστή οξιά, κερί και άλλα υλικά.  Αυτοί οι πρωτοπόροι σκιέρ ήταν ο Μιχάλης Νικολάου, ο Νικόλαος Μπέσκος, ο Γιάννης Βαϊμάκης, ο Δημήτρης Πίσχινας, ο Φιλοκλής Δράκος και ο Σούκας (αγνώστου δυστυχώς του μικρού ονόματός του).

 

 

 

 

Δεκαετία ’50

 

 

 

Στα τέλη της δεκαετίας του ’50, παλιά και νέα μέλη ανασκουμπώνονται.  Γίνεται προσπάθεια να δοθεί νέα ώθηση στη χιονοδρομία.  Επιδιορθώνονται τα παλιά πέδιλα του σκι, κατασκευάζονται νέα μπαστούνια και υπό την καθοδήγηση των παλαιών ορειβατών-χιονοδρόμων Μιχάλη Νικολάου, Φιλοκλή Δράκου και Δημήτρη Πίσχινα, ξεκινούν οι νέοι μαθητευόμενοι σκιέρ: Κώστας Ιωαννίδης, Ε. Εμμανουηλίδης, Ν. Ντουραμπάς, Αθαν. Γρύλλος.  Χώρος εκπαίδευσης οι πλαγιές κοντά στο χώρο που αργότερα ανεγέρθηκε το Καταφύγιο.

 

 

Δεκαετία ’60

 

 

 

Τέλη της δεκαετίας του ’60 ο Ορειβατικός αντιμετωπίζει τεχνικά λειτουργικά θέματα και γίνεται προσπάθεια κατασκευής της πρώτης χιονοδρομικής πίστας.  Ξεκινά προσπάθεια για την ανάπτυξη της αναρρίχησης και της αλπικής ορειβασίας.

 

 

 

 

Δεκαετία ’70

 

 

 

Στα τέλη της δεκαετίας του ’70, ταυτόχρονα με την ηλεκτροδότηση του Καταφυγίου, γίνεται και η διάνοιξη νέας χιονοδρομικής πίστας μήκους 250m περίπου, όπου λειτουργούσε συρόμενος αναβατήρας (λιφτ), για την εκμάθηση αρχάριων χιονοδρόμων.

Συγκροτείται η πρώτη αγωνιστική χιονοδρομική ομάδα, με πρώτο αθλητή χιονοδρόμο τον Αθανάσιο Γρύλλο, που συμμετείχε σε Πανελλήνιους Αγώνες Καταβάσεων, στο Πήλιο.  Στους ίδιους αγώνες, δρόμων αντοχής συμμετείχε ο χιονοδρόμος Σωτήρης Κλημεντίδης.  Οι προπονήσεις γίνονταν με τη βοήθεια του Έφορου Ορειβασίας Ντίνου Αναγνωστόπουλου, μέσα σε πλήθος δυσκολιών, στις πλαγιές του Καταφυγίου και της Δίρφυς.  Προπονήσεις πολύωρες, με πενιχρά μέσα, ακόμη και το βράδυ με … φεγγάρι (ναι! φεγγάρι), δείχνουν την αγάπη και τη θέληση των πρώτων χιονοδρόμων.

 

Γρήγορα πυκνώνουν οι τάξεις των νέων μικρών χιονοδρόμων : Φώτης Παπαμανώλης, Λεωνίδας Κάλας, Γιάννης και Θόδωρος Χριστοφορίδης, Χαράλαμπος Παπαϊωάννου, Ν. Παπανικολάου, Σταθόπουλος.  Ταυτόχρονα για πρώτη φορά συγκροτείται Τεχνική Επιτροπή Χιονοδρομίας και εγκρίνεται Κανονισμός Χιονοδρομίας, ενώ γίνεται η προμήθεια 80 περίπου ζευγών σκι όλων των κατηγοριών.  Τα γραφεία του Συλλόγου σφύζουν από νέους που ενδιαφέρονται για χιονοδρομία και ορειβασία.

 

Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί η συγκρότηση ομάδας διάσωσης από τους Κώστα Αναγνωστόπουλο, Γιάννη Κακάτσο, Σωτήρη Κλημεντίδη, Νίκο Λυμπέρη και Φώτη Παπαμανώλη.  Πραγματοποίησε διαδρομή 30 χλμ με σκι, για να μεταφέρει βοήθεια (τρόφιμα και φάρμακα) στους αποκλεισμένους κατοίκους της Σέττας από την σφοδρή χιονόπτωση του 1978 (τότε στα ορεινά χωριά μόνο τα καμπαναριά των εκκλησιών εξείχαν από το χιόνι). Και οι παραπάνω τιμήθηκαν από την Νομαρχία.

Ήδη το Καταφύγιο Δίρφυς αναφέρεται σαν ορειβατικό και χιονοδρομικό κέντρο στους διεθνείς οδηγούς (The Skier’s Encyclopedia κτλ).

 

Δεκαετία ’80

 

Στο πρώτο μισό της δεκαετίας του ’80 κατεβλήθη προσπάθεια ηλεκτροδότησης του χιονοδρομικού αναβατήρα με επιχορήγηση του Ε.Ο.Τ. και της Νομαρχίας Ευβοίας.  Αργότερα (1987-1988), ο αθλητής χιονοδρόμος Μάνος Βαφειάδης θα διακριθεί στους Πανελλήνιους Αγώνες .  Το 1989 ο χιονοδρόμος μέλος του Συλλόγου Μανώλης Βαφειάδης έρχεται 4ος σε Πανελλήνιους Αγώνες και τιμάται από το Δήμο Χαλκίδας.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Σημείωση :
Το μεγαλύτερο μέρος του κείμενου προέρχεται από το βιβλίο «60 χρόνια δράση», Ε.Ο.Σ. Χαλκίδας 1998.